Ik sta in de keuken bij het aanrecht met de mixer in mijn hand. Ik meng boter met suiker en eieren. Zoals altijd bij deze handeling ben ik snel weer even thuis in de keuken van mijn ouderlijk huis. Dáár leerde ik deze taartbodem maken. Vele zaterdagmiddagen heb ik zo’n bodem van zelfrijzend bakmeel gemaakt. Mijn moeder hamerde erop dat vooral de eieren lang gemixt moesten worden. Ik heb haar er vaak van verdacht dat ze dit zei, zodat ik langer bezig was. Maar eerlijk is eerlijk als je langer mixt wordt de bodem hoger.

Morgen is het Moederdag. Ik maak deze vruchtentaart voor mijn gezin. Ik wil morgen met ze vieren dat ik hun moeder ben. Ik scheur een zakje vanillesuiker open en schud de inhoud bij het mengsel in de kom. Daarna zelfrijzend bakmeel erbij; iets meer dan het recept voorschrijft. Ik meng dit goed en pak de siliconen taartvorm. Dan denk ik aan het flesje rum dat nog in de la staat. Ik voeg een paar flinke druppels toe aan het deeg voor extra smaak.

Terwijl ik met een deegschraper de bovenkant van het deeg glad strijk in de taartvorm bedenk ik me dat een taart net als een moeder is. De basis is goed mits alle ingrediënten er zijn en juist worden gemixt.  Door toevoegen van vulling, smaak, versiersels wordt elke taart anders, uniek en (vaak) lekkerder. Voeg je dan ook nog fruit en slagroom toe, dan is het Heerlijk. Wanneer een vrouw moeder wordt dan is de basis al gelegd. Door aanleg, genen, opvoeding, levenservaringen. Door een mix van vele factoren in de jaren die komen wordt elke vrouw een unieke moeder. Voeg je dan ook nog liefde en wederzijds respect toe, dan is het Fantastisch.