Deze week komt een herinnering aan puddingbroodjes bij me op. Het was tijdens mijn middelbare schooltijd. Soms gingen we in de pauze een overheerlijk puddingbroodje halen bij de Echte Bakker op de markt. Maar echt héél soms. Als we geld en tijd hadden. Het was een soort verboden heerlijkheid. Een luxe. Zó lekker. Genieten. Wel calorierijk, maar ach, we moesten toch nog 8 kilometer fietsen. Ik vertel deze herinnering aan mijn man.

Door omstandigheden kan ik deze week niet zelf op de fiets naar de bakker om brood te halen. Man gaat naar de bakker. En weet je wat; hij neemt 1 overheerlijk puddingbroodje voor mij mee, met van die heerlijke vanille-room-vulling.  ZAAAlig!!  Zit ik daar, om half 10 ’s ochtends te smikkelen van dat broodje. Het voelt wéér als een soort verboden heerlijkheid. Een luxe en het smaakt heerlijk. Voor mezelf zal dit niet makkelijk kopen. Manlief weet; ook de liefde van de vrouw gaat door de ….