13 januari 2015

50 jaar. Ben ik vanaf vandaag.

Hé, ik 50?????  Dat klinkt best oud!!

Het hele jaar heb ik gezegd dat ik héél lang 49 jaar ben…. En dat ben ik geweest. Voor mijn gevoel heb ik alles uit jaar 49 gehaald. Nu MOET ik wel over een drempel heen. Het helpt vandaag  wel dat er 3 Sarah’s in onze tuin staan. (Bedankt familie, vrienden en buren) Dat we toch vanavond een feestje geven. (Bedankt mannetje) Dat we er toch extra aandacht aan geven. Ook al is het maar een getal. Liever wordt ik geen 50 maar 43. Maar ja ik wil leven, dus moet ik door. Ik ben wel dankbaar dat ik het vieren kan en mag. Ook in de dingen er om heen, zoals een ring voor mezelf kopen, met mijn moeder naar de kapper en mijn vriendin die mijn nagels komt lakken. En de moeite die mensen die om ons heen staan voor ons doen met het plaatsen van een pop. Wel bijzonder! De buurjongen die met uitgestoken hand naar me toe komt op straat om me te feliciteren.  De kapper die mij ook wel wil opmaken. De buren die met zijn allen komen en een hele avond druk zijn om te versieren. Iedereen die op ons feestje komt! Ook de vriendin die verder weg woont en die blij is met de uitnodiging. Mijn ouders, beide ouder en breekbaar, genietend. Zo bijzonder dat iedereen speciaal voor ons komt. Wel vreemd ook. Tegen de tijd dat het went geeft iedereen je weer een hand als afscheid. Al die aandacht en vriendschap maakt deze verjaardag wel heel speciaal  en feestelijk. Onze kinderen hebben een avondje uit voor ons geregeld, naar de schouwburg. Wetende dat ik dat helemaal leuk vindt en eigenlijk te weinig doe. Zo lief! Van mijn vriendin (niet die van het nagels lakken) heb ik een zilveren armband gekregen. Ik was even van slag.

Kortom ik voel me dankbaar en blij!