Tijd en Leeftijd zijn on(be)grijpbaar. Ik laat mijn hond uit de auto op de parkeerplek in het bos als deze zin ineens in me opkomt.

Hond  is geen liefhebber van autoritjes en rent kwispelend een stukje bij me weg.  De gedachte over tijd en leeftijd laat me nog niet los. Mijn vriendin en ik hebben deze ochtend koffie gedronken en ons verwonderd over hoe snel de tijd gaat en hoe oud iedereen al  is. En ja, niets blijft hetzelde. Alles veranderd … Altijd. Ik ontspan als ik achter de hond aan het bospad op loop. Ik adem diep door mijn neus  in en langzaam door de mond uit. De houtgeur van het bos en het zanderige van de aarde dringt mijn neusgaten in. Ik zie het frisgroen van de bladeren en de vormen van de bomen en de struiken. Het is hier heerlijk. Ik voel een licht briesje. Ik sluit de rits van mijn jas tot bovenaan.  Het doet goed hier te zijn. Ook al is het een gewone werkdag. Hond staat verderop even stil en kijkt of ik er al aan kom. Hij wacht tot ik hem roep en beloon met een brokje.

Ik dacht onbewust altijd dat alles blijft zoals het is. Ik ben de 50 gepasseerd en mijn lichaam geeft  af en toe blijk van slijtage naar jarenlang trouwe dienst. Ik moet echt zuiniger omgaan met mijn lijf en mijn energie. Soms voelt het niet eerlijk. Of was ik naief? Op mijn 20ste bijvoorbeeld had ik niet de indruk dat de komende jaren heel snel voorbij zouden gaan. Ik dacht dat de tijd zou voortgaan als altijd. En dat de komende jaren net zo lang zouden duren als in mijn jeugd. Dat is dus héél lang. Denk alleen al aan de zes-weken-lang-durende-zomervakanties : er kwam geen eind aan! Ik heb echter  ervaren dat de jaren van 20 naar 50 voorbij vliegen.

Toen ik jong was dacht ik steeds meer grip te gaan krijgen op zaken. Het tegendeel is waar; nu ik ouder word moet ik steeds meer loslaten. Dat is moeilijk. Mentaal voel ik me wel beter, rustiger, rijker dan toen ik jong was. Ik snap beter hoe één en ander zit en werkt. Ik voel dat ik nog steeds kan groeien. Er zit nog meer in mij dan ik tot nu toe heb laten zien. Verhalen zal ik gaan vertellen. Ik zal mijzelf verlossen van banden en remmingen uit fatsoen en gewoonte. Ik wil positief denken en mild zijn voor mezelf. Er is meer Mij.  Ik wil niet langer schuilen achter mijn veilige, lieve glimlach. Ik heb het recht om open en onbelemmerd te zijn!

Door economische omstandigheden werk ik sinds twee maanden minder uren. Pas nu ervaar ik  ruimte en tijd die ik “over” heb. Ik kom tot rust en gun mezelf deze tijd. Tijd om tot mezelf te komen, om te schrijven en meer tijd met mijn ouders door te brengen. Tijd om op een gewone werkdag met hond naar het bos te gaan. Waar wil jij meer tijd voor maken?