Deze week komt een herinnering aan puddingbroodjes bij me op. Het was tijdens mijn middelbare schooltijd. Soms gingen we in de pauze een overheerlijk puddingbroodje halen bij de Echte Bakker op de markt. Maar echt héél soms. Als we geld en tijd hadden. Het was een soort verboden heerlijkheid. Een luxe. Zó lekker. Genieten. Wel calorierijk, maar ach, we moesten toch nog 8 kilometer fietsen. Ik vertel deze herinnering aan mijn man.

Door omstandigheden kan ik deze week niet zelf op de fiets naar de bakker om brood te halen. Man gaat naar de bakker. En weet je wat; hij neemt 1 overheerlijk puddingbroodje voor mij mee, met van die heerlijke vanille-room-vulling.  ZAAAlig!!  Zit ik daar, om half 10 ’s ochtends te smikkelen van dat broodje. Het voelt wéér als een soort verboden heerlijkheid. Een luxe en het smaakt heerlijk. Voor mezelf zal dit niet makkelijk kopen. Manlief weet; ook de liefde van de vrouw gaat door de ….

…dit artikel in De Gelderlander van Zaterdag 6-8-2016.

Vandaag is de Canal Parade van de Gay Pride in Amsterdam. Dus staat er een artikel in de bijlage over de homo-acceptatie in ons land. Jammer dat het een artikel is met een negatieve lading. Een paar mensen vertellen hun ervaringen. En zoals meestal zijn de negatieve ervaringen meer de moeite waard van het opschrijven dan de positieve verhalen. Het verhaal maakt zichzelf schuldig aan een van de facetten waardoor homo’s zich onveiliger voelen; namelijk de berichtgeving in de media. Zo jammer! Natuurlijk zijn er teleurstellende ervaringen (voor hetero’s en homo’s) en juist daar praten mensen graag over.  Je zou bijna vergeten dat er veel “gewone”mensen zijn die veel van iemand houden en daarmee hun Leven leven. Met zegeningen en teleurstellingen. Het zijn net “gewone” mensen….

Ik wens elke familie een homo toe. Het verrijkt en verbreedt Het Leven. De homo is (meestal) een gewenste baby geweest. Voor ouders, broers, zussen, opa’s, oma’s, tantes, ooms, vrienden blijft de liefde voor het kind, dat je dan al zo’n 15, 16, 17 jaar kent. Het is dan al een persoon geworden met een eigen karakter.  Als hij/zij dan ontdekt dat hij/zij homo is dan is dat een aanvulling op wat hij/zij al was. Het maakt de persoon een vollediger mens. Voor zichzelf en voor zijn/haar omgeving.

De homo is zich er bewust van dat hij/zij anders is dan de meeste mensen. Dat ze een minderheid vormen qua aantal. Dus kwetsbaar zijn. Daar horen bepaalde gedachtes bij en dus ook een bepaald gedrag. Hand in hand op straat lopen of zoenen in het openbaar is dan lastig. Voelt het ongemakkelijk dan gewoon niet doen. Voelt het veilig en goed dan wel doen. De hoofdmoot is nu eenmaal hetero. Homo’s zijn een kleinere groep mensen. Accepteer dat je tot die groep behoort en gedraag je daarna.  Wees gelukkig met jezelf en je partner en je leven! Het gaat om de Liefde en de Verbinding met een ander.

Jammer is wel dat de maatschappij niet altijd flexibel is. Sommige mensen hebben even tijd nodig om hun beeld van iemand bij te stellen. Door openheid, sociaal gedrag en gedrevenheid komt toch De Mens naar voren. Als een bedrijf dit niet onderkent of onderschrijft dan is er iets mis met hun afdeling Personeelszaken. Zij willen toch de beste Mensen op de juiste positie? Ik zie het als een gemiste kans voor zo’n bedrijf. Een mens (homo of hetero) gaat toch niet zijn goede verstand, kennis en tijd geven aan een bedrijf dat hem een ongemakkelijk gevoel geeft omdat je andere voorkeuren hebt dan je collega’s?

Verderop in de bijlage staat een Homo top 5 van muzieknummers ??? Houdt elke homo het meest van deze 5 nummers ??? Net als: “Alle vrouwen houden van Marco Borsato”. Nou ik dacht het niet !!!

Trots 🙂 x

Deze week 226 km gefietst vanaf ons huis naar Eemshaven. Gewoon alleen maar fietsen. De zon schijnt, de wind meestal in de rug. Elke dag is onze enige doel het door ons bepaalde eindpunt van die dag te halen. Na iedere 20 km nemen we pauze, op een terras of op een toevallig passerend mooie plek. Elke dag is anders. Het landschap verandert met ons mee. Zo bijzonder. Eerst is de omgeving ons vertrouwt, dan komen er heuvels. We klimmen en dalen. Dan komen er bossen, een hunebed. Dan komt het vlakke land met lange rechte wegen, met windmolens, met gasboringen, met kanalen, met dijken, met schapen op en langs de weg. Uiteindelijk zien we de havens, de boten en de stroomcentrales. Bij het zien van al die schapen komt de vraag in me op; is elk schaap even actief of lui? Of is het net als bij mensen en ligt het aan het karakter?  Deze vraag komt op in mijn verder bijna lege hoofd. Alles van thuis is even ver weg. Er is ruimte en rust gekomen in mijn hoofd. Soms stoppen we aan het eind van een lange rechte zonnige weg.  Ik kijk om en zie welke weg we hebben afgelegd.  Ik zie de rechte lang weg liggen in het vlakke Groningse land. De zon brandt op het asfalt. Zo even fietsten we daar in die brandende zon. Op dat moment had ik niet door dat de weg zo lang en zo warm was. Ik had een doel, namelijk de volgende plaats van overnachting halen. We trapten rustig door, af en toe een slok water nemend. Een zonnebril en pet beschermden mijn ogen en huid tegen het zonlicht.

Het moment dat je er midden in bent zie je niet onder welke omstandigheden je een weg aflegt en wat je prestatie is. Je hebt een doel. Pas als je even stilstaat en omkijkt zie je waar je vandaan komt.  Dit geldt ook voor onze Levensweg. We zouden vaker stil kunnen gaan staan en even omkijken. Dan zien we alles wat  we al hebben afgelegd en doorstaan hebben. Op eigen kracht en met hulp of bescherming van iets of iemand af en toe.  We kunnen dan even trots zijn op ons zelf.

Wij vervolgen onze weg. We hebben geen haast en trappen verder in een aangenaam tempo. Soms zeggen we niets en kijken alleen naar wat er is. We zijn op weg naar ons doel.

Fijne Vakantie!