Ik ben zo veel tijd kwijt met verhalen van anderen! Gek word ik er van. Anderen doen hun verhaal maar tegen mij, telkens opnieuw, hun oordelen en opvattingen en meningen spuien tegen mij.

Ik denk dat het hoog tijd wordt dat ik veel meer tijd besteed aan MIJN verhalen. Ook ik heb namelijk best interessante verhalen, meningen, maar wil geen oordelen spuien. Maar wel graag MIJN zienswijze en inzichten naar buiten laten komen.   Ik moet bewust anders omgaan met de verhalen van anderen. Degenen aan wie ik al zo vaak getracht heb mijn gevoelens en mening  duidelijk te maken, maar telkens blijkt weer dat het niets helpt. Dan moet het maar zo zijn. Dat mensen dingen van  mij denken die gewoon niet kloppen.  Ik kan toch niets doen aan wat mensen (willen)denken. Maar dat is wel moeilijk voor mij. Ik heb altijd graag de controle, over alles eigenlijk.  Ook ik heb natuurlijk ideeën over mensen, die kloppen misschien ook niet. Hebben hun daar last van? Denk het niet. Waarom ik HET zo van anderen laat afhangen weet ik ook niet!!??  Als iedereen dat zo zou doen zou de wereld  er rottig uitzien. Heel bewust wil ik niet meer zo veel invloed door verhalen van buitenaf. Heel bewust wil ik meer invloed door/voor verhalen van binnen uit MIJZELF.

geschreven op 12-10-2012

Sinds vandaag woont mijn/onze oudste zoon op kamers! Hij is bijna 21. Mooie leeftijd om zelfstandig te zijn en op jezelf te wonen.  Hij zal zich prima redden. Hij heeft behoefte aan vrijheid en zelf weten. Hij heeft geen behoefte aan gezeur en bemoederende moeder. Maar God wat hou ik van die jongen! Zijn aanwezigheid in huis doet mij goed. Zijn verhalen en gezelligheid zal ik missen. Wat zijn de jaren omgevlogen! Van slim klein ventje uitgegroeid tot een sociale en actieve jongeman. Werk, Studie, Vrienden, Corsowagen, Licht-en-Geluid op zijn middelbare school; alles doet hij met enthousiasme en overgave. Iedereen die hem kent heeft hem er graag bij. Natuurlijk blijft hij deel van ons gezin. Alleen vanaf nu iets meer op afstand. Hij weet dat onze deur altijd open is. Hij kent de code van de sleutelkast. Hij kan er altijd in. Zijn slaapkamer blijft voorlopig zijn kamer hier in huis. Ik hoop dat hij regelmatig hier bij ons zal zijn. Even zijn gezicht laat zien, even lekker bijkletsen en dan weer door met zijn leven. Want zo hoort het!

Gelukkig  hebben we de foto’s nog…. en  de Gezins-Whatsapp !

01-02-2015