Schrijven maakt helder, blij, lichter.

Ik lees wekelijks de column van Pascale Bruinen van cool columns. In haar column van 13 juni 2014 gaat het onder andere over ieders eigen Poolster. Waarbij de poolster aanduidt wat ieders eigen lotsbestemming is. Iedereen heeft een eigen poolster, die onveranderlijk aangeeft waar je naar toe moet als je gelukkig wilt worden. Je vindt hem door te doen wat je goed doet en wat je plezier geeft. Dus als er iets is waarin je je helemaal kunt verliezen als je ermee bezig bent, als je iets doet waardoor je geen besef van tijd meer hebt en je je daarbij helemaal happy, vrij en ontspannen voelt, dán is die activiteit jouw poolster.

Is schrijven dan mijn Poolster?  Ik denk van wel.
Maar waarom doe ik het dan niet vaker? Al jaren voel ik de drang om mijn gedachten om te zetten in geschreven woorden.  Toch val ik altijd in de gewoonte om eerst allerlei klusjes te doen in en rondom huis. Het huishouden is nooit klaar. Daarnaast zijn er de sociale verplichtingen, leuke en minder leuke. Mijn “vrije”tijd  vul ik vaak met wandelen, tv kijken, uitrusten met een boek op de bank, yoga, zwemmen, haken.

Toch blijft op de achtergrond de wil en het gevoel dat het heel goed voor mij is; het opschrijven van mijn gedachtes, ergernissen, inzichten. Maar ik doe het veel te weinig. En daar baal ik best van. Want de enkele keer dat ik wel achter mijn laptop ga zitten om de dingen van mij af te schrijven word ik daar heel rustig, helder en blij van. Geeft zo’n goed gevoel. Waarom doe ik het niet vaker? Wat houdt mij tegen?

Pascalle Bruinen heeft het over durf en er voor openstaan. Ik denk dat dit voor mij ook geldt.  Het is best eng om je open te stellen en kwetsbaar te zijn. Zij stelt dat voor iedereen geldt dat hoe eerder jij je poolster hebt gevonden, hoe beter het voor je is.

Als ik nu gewoon net doe alsof het  nu de juiste tijd in mijn leven is om iets te doen, namelijk SCHRIJVEN.

met dank aan Pascale Bruinen