Categorie archieven: Verandering

Soms bevind je je midden in het niets en soms,
midden in het niets, vind je jezelf.

-onbekend-

In Margriet 02-2024 is een reactie van mij geplaatst. Super leuk!
Spannend , confronterend en goed. Hier sta ik nu.

Geleefd.

Op Funda kijk ik foto’s van een huis. Het staat te koop. Een oude dorpsboerderij. Vroeger liep ik er vaak langs. Ik, een meisje met blonde haren, op weg naar een vriendinnetje. Het huis pal aan de stoep. Als ik gauw opzij keek bij het raam dan zag ik de vrouw aan de keukentafel zitten.  De bewoners zijn iets jonger dan mijn ouders. De vrouw is de weg al langer kwijt en ook haar man woont nu in een verzorgingstehuis. Ik hoop dat ze samen konden blijven, ik weet dat niet.
Klikkend door de foto’s van het grotendeels lege huis krijg ik een beeld van hoe hun hebben gewoond en geleefd. Het is een net interieur met een hele grote achtertuin. Ze hielden van tuinieren, dat moet wel met zo’n oppervlakte grond. Achter op het perceel staat een groen houten tuinhuis met ramen. Ik zie houten stelen van tuingereedschap door het glas heen. De schoffel, de hark, de drietand, de bezem staan netjes op de rij. Die zijn vast heel vaak in de handen van de man en/of vrouw geweest. Nu staan ze stil op hun plek in de schuur. Hun eigenaren doen het niet meer. Ze tuinieren niet meer daar en misschien wel nooit meer. De foto raakt me. Het is een beeld van een leven dat geleefd is.
Ook twee foto’s van kamers met stapels en rijen boeken raken bij mij een snaar . Op de hoofdslaapkamer liggen 4 stapels dikke boeken op de grond; één muur is hierdoor grotendeels bedekt. Op twee andere kamers, denk van hun kinderen – die inmiddels volwassen zijn – hangen planken aan de muren met van die ijzeren houders eronder. En ook hier, veel boeken in indrukwekkende rijen. De bewoners hielden van lezen en kennis vergaren, dat moet wel met zo veel boeken. Die zijn vast heel vaak in de handen van de man en/of vrouw geweest. Nu staan ze stil op de plank. Hun eigenaren doen het niet meer. Voorbij gegaan, alles is voorbij gegaan. Het is gedaan. Ik ben geraakt.

Josephine, 31-10-2023

 

Nieuwjaar

Onontkoombaar zal 2019 over gaan in 2020. Nieuwjaar met nieuwe kansen. Elke dag van 2020 is nu nog blanco.

Als ik denk over het nieuwe jaar weet ik dat ik door zal gaan op de ingeslagen weg. Het leven zal weer verrassingen hebben, leuke en minder leuke. Ik zal wijzer worden. Mijn taken zullen veranderen, iets eraf en iets erbij.

Ik ga in 2020:
– Vaker just-me laten zien.
– Vaker plek innemen.
– Benaderbaar zijn.

Wat past mij in 2020?
– Zingen….stem laten horen
– Studeren….kennis ordenen
– Mediteren….adem laten stromen

GELUKKIG NIEUWJAAR
31-12-2019

Fijne dag

Vandaag was een fijne zaterdag. Vandaag heb ik het gevoel dat alles een beetje land. Het went een beetje. Sinds 2 weken slapen wij in ons nieuwe huis. Wij vinden steeds beter onze weg in deze nieuwe woonomgeving. De loop in het huis, de spullen die we zoeken, de lichtknoppen, de deuren, de tuinhekjes. Alles moet opnieuw uitgevonden worden. De klinken die net iets stroef lopen, de los zittende haakjes, de doorlopende ventilator op de badkamer…het is als een nieuwe, strakke, nooit gedragen jas.  Alle ruimtes zijn gelijkvloers, dus geen trap meer ophoog. Wel een kelder, dus traplopen kan nog! Geen klushuis, wel een huis dat 21 jaar gebruikt is door de eerste eigenaar. Alles heeft aandacht nodig. Dat gaan we ook geven. Elke dag een beetje. Vandaag is een stuk van de tuin afgebakend met gaas zodat de hond weer buiten kan zijn zonder dat ik om de 5 minuten ga kijken of hij nog rond om huis is.

Ik zie aan onze kinderen dat ze  het ook goed vinden in dit huis. Ze maken graag gebruik van de badkamer, de magnetron en hun eigen kamers. Ze spelen vaak met de hond in de tuin of op het aangrenzende grasveld. Ze gaan zonder mopperen verder fietsen naar de bus, sportschool, werk en hun vrienden. Ze vinden de ruimte en gemak van de woning aangenaam. Dat was voor mij toch wel het grootste punt van zorg en aandacht. Nu ik zie en ervaar dat het goed is kan ik ontspannen en zorgen loslaten.

Vanavond na het avondeten had ik zin in een bad. Een ontspannend bad. Gelukkig heb ik een flesje badolie in de kast staan. Ik heb zo genoten van het bad! Heerlijk. Er schoot door mijn hoofd; hier hebben we het allemaal voor gedaan. Dit beetje extra luxe. Net iets meer woongenot. Hier hebben wij voor gewerkt, gespaard en hiervoor zijn we het avontuur van verhuizen aangegaan. Een tweede toilet, een tweede wastafel, een bad, een magnetron, en bovenal rust en ruimte rondom het huis. We hebben vandaag genoten van een heerlijke zonnige herfstdag. Zittend op het terras onder de bomen met uitzicht over onze tuin grenzend aan het landschapsgroen. Wij genieten nu al van onze heerlijke plek aan de rand van ons vertrouwde dorp.