Alle berichten van stroomlijnen

Fijne dag

Vandaag was een fijne zaterdag. Vandaag heb ik het gevoel dat alles een beetje land. Het went een beetje. Sinds 2 weken slapen wij in ons nieuwe huis. Wij vinden steeds beter onze weg in deze nieuwe woonomgeving. De loop in het huis, de spullen die we zoeken, de lichtknoppen, de deuren, de tuinhekjes. Alles moet opnieuw uitgevonden worden. De klinken die net iets stroef lopen, de los zittende haakjes, de doorlopende ventilator op de badkamer…het is als een nieuwe, strakke, nooit gedragen jas.  Alle ruimtes zijn gelijkvloers, dus geen trap meer ophoog. Wel een kelder, dus traplopen kan nog! Geen klushuis, wel een huis dat 21 jaar gebruikt is door de eerste eigenaar. Alles heeft aandacht nodig. Dat gaan we ook geven. Elke dag een beetje. Vandaag is een stuk van de tuin afgebakend met gaas zodat de hond weer buiten kan zijn zonder dat ik om de 5 minuten ga kijken of hij nog rond om huis is.

Ik zie aan onze kinderen dat ze  het ook goed vinden in dit huis. Ze maken graag gebruik van de badkamer, de magnetron en hun eigen kamers. Ze spelen vaak met de hond in de tuin of op het aangrenzende grasveld. Ze gaan zonder mopperen verder fietsen naar de bus, sportschool, werk en hun vrienden. Ze vinden de ruimte en gemak van de woning aangenaam. Dat was voor mij toch wel het grootste punt van zorg en aandacht. Nu ik zie en ervaar dat het goed is kan ik ontspannen en zorgen loslaten.

Vanavond na het avondeten had ik zin in een bad. Een ontspannend bad. Gelukkig heb ik een flesje badolie in de kast staan. Ik heb zo genoten van het bad! Heerlijk. Er schoot door mijn hoofd; hier hebben we het allemaal voor gedaan. Dit beetje extra luxe. Net iets meer woongenot. Hier hebben wij voor gewerkt, gespaard en hiervoor zijn we het avontuur van verhuizen aangegaan. Een tweede toilet, een tweede wastafel, een bad, een magnetron, en bovenal rust en ruimte rondom het huis. We hebben vandaag genoten van een heerlijke zonnige herfstdag. Zittend op het terras onder de bomen met uitzicht over onze tuin grenzend aan het landschapsgroen. Wij genieten nu al van onze heerlijke plek aan de rand van ons vertrouwde dorp.

Even

Het woord EVEN. Hoe vaak gebruik jij het woord “even”? In gedachten of hardop.

Ik gebruik het heel vaak. Even dit of dat doen. Even daar of daar heen. Even tussendoor een klusje doen. Even boodschappen doen. Door alle klusjes zo te typeren duw ik mezelf naar snel, sneller, snelst.  Haastig schiet ik door de vrij te besteden uren heen.

Ik las laatst een column, geschreven door Jarco Penning, De Sales Coach, over de kwaliteit van contacten in het zakelijk leven door het woord “even”.  Ik herkende het ongemakkelijke gevoel van functioneren op de even-manier.  Even vergaderen; even pauze; even een mail sturen; even bellen; even afspreken, enzovoort. Als je beseft dat “even” staat voor: kort, saai, zweverig, onverschillig en een beetje dan is bewustwording een groot goed.

Ook ik maak mij schuldig aan “even”. En dat voelt niet goed. Wil ik zo met relaties omgaan?

Snelle, vluchtige en oppervlakkige contactmomenten doen relaties geen goed.  Het doet afbreuk aan de waarde van het contact. Juist door persoonlijke onverdeelde aandacht zijn contacten waardevol.  En kan de mens groeien, verdiepen, inspireren en genieten van het leven. Aandacht voor elkaar geeft het leven glans. Zowel zakelijk als privé.

Ik ga het woord “even” uit mijn systeem schrappen. Het voornemen alleen al geeft mij ruimte en tijd in mijn agenda. Het kan gewoon! Adem in, adem uit. Neem de tijd. Wij zijn het waard!

29-08-2018

Wanneer begon Alles ?
Hoe begon Alles ?

Was Alles er vóór mij ?
Begon Alles met mij ?

Zó is Alles dus.
Zo gaat Het voortaan.

Wil je goed zien dat Het er is …
Maak Het groter !

Zo is Alles…
Alles Is er al !

Inspiratie voor dit gedicht kreeg ik  door het boek van Thomas Verbogt;  Hoe Alles moest beginnen.
29-07-2018

 

 

Schrijven

Mijn streven is om 2 keer in de maand een bericht te plaatsen op  mijn blog. Ik schrijf graag. Ik wil schrijven. Waarom valt het dan elke keer niet mee om een nieuw plaatsbaar stukje te schrijven?

Ik schrijf wel elke dag. Creatief. Ik bedenk een onderwerp waarover ik ga schrijven. Ik zet de timer dan op 12 minuten en schrijf die tijd achter elkaar door, zonder te stoppen. Rustig beweeg ik de pen over het papier.  Ik begin met bewuste gedachten op te schrijven en halverwege het verhaal laat ik dat vanzelf los. Dan duik ik vanzelf dieper in mijn frustratie, verwondering, beleving, onmacht, plezier, liefde of mening. Al naar gelang het onderwerp. Soms weet ik niets meer. Dat schrijf ik dan op. Soms begin ik opnieuw halverwege het geschreven stukje. Ik ga dan terug naar de beginvraag of het onderwerp. De tijd is vlot om.
Deze stukjes zijn géén eetbaar schrijven -zoals Geertje Couwenbergh dit noemt. Deze stukjes gebruik ik als inspiratie om een blog of kort verhaal te schrijven. Soms is zo’n creatief stukje een beginpunt voor een blog en zelden is het compleet.

Ik schrijf omdat ik er blij van word. En opgeruimder en lichter. En tegelijkertijd voller. Ik ervaar meer ruimte en lucht in mijn hoofd en leven. Het werkt ontspannend.  En het fijnst van alles is dat ik Inzicht krijg door het schrijven. Als ik door mijn notitieblokken blader en lees wat er uit mijn hoofd via die pen van mij aan wijsheid op papier komt, dan ben ik onbewust al veel verder in persoonlijke ontwikkeling dan ik bewust weet. Ik verras mijzelf!

Tijd om eetbaar te schrijven neem ik niet. Lijkt alsof ik geen geduld heb om tot een goedlopend verhaal te komen met een begin-midden-eind. Ben ik zó ongeduldig? Waarom? Hoe kom ik daarvan af?

 

Grijs

Kleur GRIJS! Ik voel me grijs…val niet op…ben er altijd…mensen kijken over mij heen…
geven mij geen aandacht…lopen over mij heen…ik val weg in de omgeving…
Wat kan ik met Grijs???

Grijs is betrouwbaar, wijsheid, ervaring. Grijs absorbeert de omgeving. Grijs  kalmeert en geeft rust. Grijs bevat 2 tegengestelden: zwart-wit, goed-kwaad, gespletenheid-evenwicht. Grijs is een overgangsgebied. Neutraal en passief. Een veilige haven. Grijs wil geen kleur bekennen. Grijs heeft behoefte aan duidelijkheid. Grijs staat voor Focus. Grijs is graag gezien. Grijs is Bezinning, Inzicht, Leermoment. Even stilstaan en kijken waar je al gekomen bent. Waar wil je heen? Wat is je volgende stap? Wat heb je nodig?

Is dat wellicht mijn kracht? Altijd 2 kanten zien, altijd 2 kanten willen. Kiezen vindt ik moeilijk. Ik begrijp altijd beide kanten van een verhaal. Is dat géén twijfel, slechts alle opties openhouden? Is dat neutraal kunnen zien, géén partij willen en hoeven kiezen. Ben ik een overgangsgebied?  Ik leef me van nature in met tegengestelden. Leef me in. Begrijp.
Ik wil best het overgangsgebied zijn. De plek waar alles nog mogelijk is. De keus is nog niet gemaakt. De keus wordt aangescherpt, gevoed, gerijpt in mijn overgangsgebied. Iedereen is welkom. Iedereen mag inbrengen, kwijtraken, loslaten, meenemen. Zacht of hard, mondeling of schriftelijk. Ik ontvang en deel uit.

Mensen lopen helemaal niet over mijn Grijs heen! Nee, mensen gebruiken, absorberen mijn grijs om wijzer en rustig te worden, zich te bezinnen. Dit kan als ik echt bereidt ben open te staan, open en onbelemmerd Rechtstaan. Betrouwbaar zijn. Er zijn met focus. Dan kan ik bijdragen en delen met mijn natuurlijke manier van reageren en doen.

6-5-2018

Mascara

Soms draag ik make-up. Oogschaduw, mascara, lijntje, poeder en lipstick. Dat is mijn bescheiden collectie. Met elke dag dagcreme, een paar pufjes parfum en in de nacht nachtcreme vindt ik dit echt voldoende.
Omdat ik af en toe make-up gebruik kan ik lang doen met eenmaal aangeschafte producten. En als ik het dan gebruik wil ik dat het opdoen snel gaat. Liefst werk ik met een goed gevuld product. Nu is echter de mascara al enige tijd een soort van op. Er komt nog weinig zwarts op mijn wimpers.  Beetje klef goedje zit nog aan het kwastje. Paar weken (of is het maanden?) geleden liep ik in mijn favoriete drogisterij en zag ik dat de mascara in de aanbieding was. Een duur merk, nu 25% korting.

Vandaag viert mijn vader zijn verjaardag. Daar hoort make-up bij! (Voor mij… niet voor hem!)  Staand voor de spiegel besluit ik: die oude mascara kan echt niet meer! Dus ik mijn nieuwe mascara opgediept uit mijn make-up tasje. En dan daar, op dat punt, begint de ergernis! Er zit een plakbandje rondom het open te draaien stuk. Klef, strak, nagel-brekend. Niet los te prutsen! Echt waar, het kleffe plakbandje laat zich niet los peuteren. Ik kan het alleen stukjes bij beetje ophoog schuiven. Al heel snel breekt mijn duimnagel. Ook een andere toegesnelde nagel scheurt. GRRR. Waarom verpakken – verplakken – ze producten zó dat het onmogelijk is deze a la minute te openen en te gebruiken?? Een mesje, schaartje, tangetje, heb ik niet standaard in mijn make-up tasje zitten…En dan nog, waarom?

Ik wil de mascara pakken, losdraaien, opdoen, dichtdraaien, opruimen, klaar!
Fijne dag!