Alle berichten van stroomlijnen

Bad

Uncategorized

Na mijn zondagse ochtendwandeling ga ik in bad. Zalig! Het badschuim is roze, zacht en knisperend. Ik schep volop schuim in het kommetje van mijn beide handen aaneen en druk mijn neus erin. Ogen dicht. Ik ruik frisse ochtenddauw ergens op een bergweide in Zwitserland. Nogmaals neem ik een schep uit het volle, knisperende schuim. Ogen dicht. Neus erin en ruiken! Zo intens fris en basic moet de ochtenddauw aan de rand van een Alpenweide ruiken! Als ik mijn ogen zou openen op deze plek dan zie ik het dal voor me, zachtgroen gras, beetje nat nog van de ochtendnevel. Rondom langs de randen van de weide kronkelt het paadje waarop ik straks weer naar beneden wandel. Op ooghoogte zie ik de bergrand van de Alpen en het zacht blauwe ochtendlicht in de verte. Kleine wolken drijven héél langzaam voorbij de bergtoppen.

Ik doe een scheutje groene badolie bij in het badschuim. Voor ‘rust en balans’ staat op het flesje. Met mijn hand roer ik de olie er een beetje door. Weer maak ik een kommetje van mijn beide handen. Schep door het schuim. Ogen dicht. Neus erin en ruiken! Ik ruik de aarde, rond, vol en basic.

Ik aard hier in het bad en … daar op de berg.

Fijne zondag,
Josephine, 3 mei 2020

 

Met elkaar

Uncategorized

Volgende week is het Pasen. Het wordt een anders dan anders Pasen. We moeten er samen wat van maken. Maar hoé dan samen in deze tijd van Corona crisis. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en gemis bij de sociale afstand regel die nu geldt.

Als de Margriet deze week op mijn deurmat ligt zie ik een roze hart op een zacht gele achtergrond als cover van het tijdschrift. In de bijbehorende column lees ik: “als je kind in een andere stad woont en daar voorlopig blijft”. Nou dat is mijn/ons verhaal. Het hart van Margriet heb ik  voor het raam gehangen. Als hart onder de riem voor alle mensen die  nu niet samen kunnen zijn. En voor ons zelf.  Niet bij elkaar, wel met elkaar.

 

Fijne Pasen!
Josephine 10-4-2020

Herinnering

Gisteren bracht een studieboek van mijn secretaresse opleiding mij terug in de tijd.
-opbergen van informatiedragers-
Coderen, rangschikken en bewaren, lees ik al bladerend door het muffig ruikend boekje. Heerlijke woorden en zo rustgevend 🙂

In dezelfde doos zat ook een studieboek uit mijn havo-periode.
-geografisch steunpunt-
Aardrijkskunde vond ik een mooi vak. Het fijne gevoel dat ik bij die lessen had komt met 1 knip boven. Het weer, de omstandigheden, het klimaat, landen, ik vond het reuze interessant.

Iets leren; het studeren zélf; ik houd ervan!
22-03-2020

ps. Zie mijn 17//18 jarige handschrift …

 

Seizoenen van de krokus.

Warm februari weer en het zonnetje dwingt het gele en paarse bloemetje omhoog midden in het grasveld, richting het licht. In het zicht van iedereen die passeert. De krokus heeft geen keus. De omstandigheden dwingen hem tot volle bloei in het licht voor iedereen. Zo veel mensen lopen en fietsen erlangs. Verrukt en verrast kijken de mensen iets langer. Sommigen blijven stilstaan; ja, werkelijk de krokussen bloeien al…zie dan hoe mooi! De krokus staat rechtop in het licht. Doet zijn ding daar op dat moment omdat het kan en moet en schittert krachtig.

De hele winter en natte herfst zit de krokus bol daar ook op die plek in de grond. Te overwinteren. Te rusten. Na de voorjaarsbloei is het klaar. De zomer is te warm en te droog. De herfst te koud en nat. De winter zekers te koud en grijs.  De bol doet dan ook zijn ding. Niemand ziet het of kijkt er verrast naar. Maar ook dan is de krokus bol op diezelfde plek zijn ding aan het doen. Niet in het licht. Niet rechtop. Maar in het donker, verstopt, een winterslaap aan het houden. Energie sparen en kracht vergaren voor de tijd dat het gebeuren moet. Dan moet de bol er weer klaar voor zijn. En dat is ie.

Zie zo de mens ook eens. Zie zo jezelf. Je kan niet altijd volop bloeien en schitteren. Ook de tijden van uitval, stilte en rusten horen erbij en zijn belangrijk. Die heb je nodig om energie en kracht te verkrijgen. Dat zijn allemaal onderdelen. Geen rollen. Maar delen die in jou zijn en bij je horen… Seizoenen van de krokus.

22-02-2020

 

Nieuwjaar

Onontkoombaar zal 2019 over gaan in 2020. Nieuwjaar met nieuwe kansen. Elke dag van 2020 is nu nog blanco.

Als ik denk over het nieuwe jaar weet ik dat ik door zal gaan op de ingeslagen weg. Het leven zal weer verrassingen hebben, leuke en minder leuke. Ik zal wijzer worden. Mijn taken zullen veranderen, iets eraf en iets erbij.

Ik ga in 2020:
– Vaker just-me laten zien.
– Vaker plek innemen.
– Benaderbaar zijn.

Wat past mij in 2020?
– Zingen….stem laten horen
– Studeren….kennis ordenen
– Mediteren….adem laten stromen

GELUKKIG NIEUWJAAR
31-12-2019

Herfst 2019

Ik doe mee met het online schrijfcafé van Schrijfatelier Zintrige. Alle opdrachten staan volledig in het teken van de herfst.  De eerste opdracht is  een associatieopdracht. Vervolgens verweef je de beelden en woorden uit deze opdracht  in een herfstgedicht.
“Als je nog niet zoveel ervaring hebt met het schrijven van gedichten, geen probleem, probeer dan eens een Elf te schrijven.” staat erbij. “Dit is een gedichtje dat uit 11 woorden bestaat en een vast stramien hanteert.

De eerste regel bestaat uit één woord.
De tweede regel bestaat uit twee woorden
De derde regel bestaat uit drie woorden
De vierde regel bestaat uit vier woorden
De vijfde en laatste regel bestaat uit één woord.

Ik lees mijn tekst over van de associatieopdracht en heb inspiratie voor 2 Elven ! Hartstikke leuk!

SJAAL
ONSTUIMIGE WIND
EIKELS, KASTANJES VALLEN
JAS EN LAARZEN AAN
SPIJTIG ?

HERSTVAKANTIE
IN OKTOBER
PRACHTIG GEKLEURDE BLADEREN
LANGERE AVONDEN EN APPELTAART
HUISELIJKHEID

 

Walnoot

Natuur

Walnoot oogsten
Rijpe noten vallen vanzelf uit de boom, daar hoef je zelf niets voor te doen. Plukken wordt zelfs afgeraden, omdat je hiermee de boom beschadigt.

Deze tekst vindt ik al googelend op internet. Wij wonen aan een openbaar groen veld. Hier staan 4 walnotenbomen op. Veel mensen fietsen en wandelen er naar toe de afgelopen 2 á 3 weken. Kijkend of er noten aanzitten, hoeveel en of ze al rijp zijn.

Eergisteren en deze ochtend wordt er getrokken aan takken en noten geplukt. Het stel is met de auto gekomen. De man trekt en schudt. Takken en noten vallen op de grond. De vrouw raapt. Volle emmers en plastic zakken worden ingeladen. Waarom niet wachten tot de noten vanzelf vallen en geraapt kunnen worden?  Hebberigheid? Bang te missen? Jammer!

De noten zijn openbaar goed. Voor iedereen. Ook voor hen. Maar gun de natuur zijn rust en ritme. Ga daar in mee, zonder haast. En gun de ander ook (nog) wat.

20-9-2019